Ayıp

Her seferinde değerimden değer kaybediyorum kendi gözümde.
Değer kelimesinin karşılığını anlamlandıramıyorum.Sıkılıyorum,bunalıyorum.
Ayıpsıyorum.
Ama hiçbir zaman kanıksamıyorum.Nefesim kesiliyor sinirden.Kendime olan kızgınlığımdan.Yeter diyorum.
Sakinliğe susuyorum.Sakin olabilmek için insanlara pay biçiyorum.
Kendi biçtiğim değerde kayboluyorum.Hiçbir umut,düzen,sessizlik doyurmuyor bedenden yoksun o koca ruhumu.
O koca,boş,bitimsiz ruhumu.
Ruhumu kaybetsem diyorum.
Acaba o geri döner mi?
O koca boş ruhuma sövsem yinede beni sever mi?
Yine beni ben olduğum için tüm yanlışlarımı doğrulayabilircesine sever mi?
Sevmezse üzülür müyüm?
Korkar mıyım?
Kırılır mıyım?
Yorulur muyum?
Bunalır mıyım?
Belkide hiçbirini yapmam.Sakinleşirim o küs bedenimle.
Suretimin ruhuma vurduğu her an daha da bütünleşirim kendimle.
Ayıp ediliyor işte.
Ayıp..
-
-
-
♥♥dinlemek lazım.