Hayata Dair Korkaklık

Neyi, ne şekilde halledeceğimi bilmiyorum.Bir şeylerin farkına varmak insanın içinde garip hazlara sebep oluyormuş.Şu zamana kadar benliğine yüklenen alışkanlıkları beyninden,bedeninden soyutlayabilmek için bir şeylerden vermek gerekiyormuş.Bir şeyler..

Bir şey..

Korkaklık,adım atamama ,içine kapanma ve bunun ne anlama geldiğini bilememe.Çok zor değil belki ama kolayda görünmüyor.Anlatmak istediklerimi ne sözcüklerle ne de mimiklerimle ifade edebiliyorum.Üstüne gidip kafasına kafasına vurmak istediğim korkaklıkların altında eziliyorum.Evet eziliyorum.Ardından da ne sövebiliyorum ne de bağırabiliyor.

Pek bir kusur yok..

Görebildiğim gözlerimde yok.Ya bakabildiklerim de.Onlarda var ki şimdi,şu an,şu durumda bunları yazıyor olmazdım.

Hareket etmek için elimi her kaldırdığımda ya da gözlerimi her çevirdiğimde aynı yorgunluğun beni karşıladığını görmek kadar keskin bir duruş yok.

Görmek,görebilmek.Keşke görmesem bazı şeyleri, görmeme izin vermesem de üzerine bin lokma yutsam..