Bazen gitmelidir birileri.Herşeye ve herkese rağmen.Sorgusuz.Ya da bitmeli birşeyler..Yanlış anlaşılmadan geride kalanlar.Neleri yanlış anlarız ki? Bir bakış yada bir gülüş?
Neden öyle anlamak isteriz? Biz gibi olmayacağını bildiğimiz halde niçin sahipleniriz?
Bizimmiş gibi ,bizden bir parça gibi..Yalanlar neden o vakit nefis gelir bize? Kendimizi kandırmaktan mı hoşlanıyoruz acaba?
Adı O iken birden hop döner biz olur içimizde.Sonra ikiden bire dönüşmüş bir bütün.Sadece kendi dünyamız dönermiş gibi gelir.İçindeki insanlar hep yaşar.Hiç son bulmaz yaşam.Belkiler birden netlik kazanır.Artık herşey o kadar kesindir düşüncelerimiz için.
Ne zaman ki gerçek herşeyi yüzümüze bir tokat gibi çarparsa o zaman silkeleniriz.Bir başkalık gelir etrafımıza.Bize,en yakındakilere ve ona..O kalmaz belki artık.O gider.Ve tek sen kalırsın.Birde koca bir boşluk..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder