"Hiçbir insanın benimki gibi bir yüreği yoktur. İnsan yüreği bir çizgidir, oysa benimki bir daire ve doğru anda, doğru yerde olabilmek gibi sonsuz bir yeteneğim var. Bunun sonucu olarak insanları hep en iyi ve en kötü anlarında yakalayabiliyorum. Onların hem çirkinliklerini hem de güzelliklerini görüyorum; aklıma takılıyor, ikisini birden nasıl barındırabiliyorlar? Yine de kıskandığım bir yanları var. İnsanlar hiç değilse ölecek kadar sağduyulular (Ölüm) (s.480)
*
*
Markus Zusak - Kitap Hırsızı Kaynak:
Alıntılar
5 yorum:
ben de hep merak ederim bunu. nasıl en güzel hayallerle en korkunç kabusları bir arada bulundurabiliyoruz? ontolojik bir sorunsal :D
İçgüdüsel travma gibi düşün.
Mesela bizi derinden etkileyebilecek bir çok şey ya korkularımızı oluşturur ya da bu olaya karşı aldığımız önlemleri,tepkileri.
Korku ve kabus vazsgeçilmez yani.
Zaten bütün bunlardan sıyrılmak içinde güzel hayaller kurmaktan geri kalmıyoruz. :)
o kadar da basitleştirme be :P tamam en basit olan doğruya en yakın olandır ama bu durum için geçerli değil bence. bu daha çok insan olmakla ilgili bence :)
İnsan olmak konusunu bambaşka bir bakış açısı getirir ama.
Çoook başka hemde. :)
par exemple?
Yorum Gönder